داروهای افسردگی: کدام یک برای شما مناسب است؟

کلاس های مختلف داروهای ضد افسردگی می توانند با تأثیر بر مواد شیمیایی مغز که تنظیم کننده خلق و خو هستند، به درمان افسردگی کمک کنند.

افسردگی برای همه یکسان نیست – انواع مختلفی وجود دارد و افراد این بیماری قابل درمان را با درجات مختلف شدت تجربه می کنند.

برای برخی از افراد مبتلا به افسردگی، مداخلات غیردارویی مانند روان درمانی، تغییر شیوه زندگی و درمان های طبیعی ممکن است برای رفع ابر و بهبود علائم کافی باشد.

اما برای بسیاری از افراد دیگر، این مراحل کافی نیست و نیاز به دارو است.

امروزه داروهای متعددی برای مبارزه با افسردگی در دسترس هستند، بنابراین با یک روانپزشک صحبت کنید تا بدانید کدام درمان ممکن است برای شما بهترین باشد.

چند نفر از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند؟

بر اساس گزارش آگوست 2017 توسط مرکز ملی آمار سلامت (NCHS)، تقریباً 13 درصد از آمریکایی‌های 12 ساله و بالاتر از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند، داروهایی که با اثر بر روی مواد شیمیایی خاص مغز که در تنظیم خلق و خوی نقش دارند، عمل می‌کنند.

استفاده از داروهای ضد افسردگی بین سال‌های 1999 و 2014 تقریباً 65 درصد افزایش یافته است.

NCHS دریافته است که زنان مبتلا به افسردگی تقریباً دو برابر مردان از این داروها استفاده می کنند، به طوری که 16.5 درصد از زنان از داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند در مقایسه با کمتر از 9 درصد از مردان.

این مطالعه شواهدی را نشان داد که افراد اغلب داروهای ضد افسردگی را به مدت طولانی مصرف می‌کنند، به طوری که یک چهارم افرادی که داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کنند به مدت 10 سال یا بیشتر این کار را انجام می‌دهند.

مطالعه دیگری توسط NCHS که در می 2019 منتشر شد، نشان داد که داروهای ضد افسردگی رایج ترین نوع داروی تجویزی برای بزرگسالان بین 20 تا 59 سال هستند (به دنبال آن داروهای ضد درد و داروهای کاهش کلسترول بالا).

علاوه بر افسردگی، گاهی اوقات از داروهای ضد افسردگی برای سایر بیماری ها مانند اضطراب، درد و بی خوابی استفاده می شود. اگرچه داروهای ضد افسردگی توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) به عنوان درمانی برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) تایید نشده است، پزشکان گاهی اوقات آنها را برای کاهش ADHD در بزرگسالان تجویز می کنند.

آیا داروهای ضد افسردگی بی خطر هستند؟

اکثر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند، اما برخی از افراد – به ویژه کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال – ممکن است افزایش افکار خودکشی را تجربه کنند، به ویژه در چند ماه اول درمان یا زمانی که دوز آنها افزایش یا کاهش می یابد.

اگر این اتفاق برای شما یا کسی که می‌شناسید، فوراً با پزشک تماس بگیرید یا با تماس با خط ملی پیشگیری از خودکشی (8255-273-800) یا اگر خطر قریب‌الوقوع است، با 911 تماس بگیرید.

پس از شروع مصرف داروهای ضد افسردگی، بدون کمک پزشک خود را متوقف نکنید. قطع زودهنگام دارو به این معنی است که افسردگی ممکن است عود کند.

زمانی که زمان مناسب باشد، پزشک می تواند به شما کمک کند تا به تدریج مصرف خود را کاهش دهید. در حالی که داروهای ضد افسردگی به طور کلی اعتیادآور نیستند، توقف ناگهانی آنها می تواند منجر به علائم ترک شود.

SSRI ها: متداول ترین داروهای ضد افسردگی تجویز شده

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین یا SSRI‌ها، رایج‌ترین دسته داروهای ضد افسردگی هستند.

اگرچه مشخص نیست که چگونه این داروها افسردگی را درمان می کنند، اما این داروها برای جلوگیری از جذب سروتونین (نوعی پیام رسان شیمیایی به نام انتقال دهنده عصبی) به سلول ها شناخته شده اند.

اینها SSRI هایی هستند که در حال حاضر توسط FDA برای درمان افسردگی تایید شده اند:

• سیتالوپرام (سلکسا)
• اسیتالوپرام (Lexapro)
• فلوکستین (پروزاک، سارافم، سیمبیاکس)
• فلووکسامین (لووکس)
• پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)
• سرترالین (Zoloft)
• ویبرید (ویلازودون هیدروکلراید)

شایع ترین عوارض جانبی SSRI ها عبارتند از:

• تهوع و استفراغ
• افزایش وزن
• اسهال
• خواب آلودگی

SNRI ها: با مسدود کردن دو ماده شیمیایی مغز کار می کنند

دسته دیگری از داروهای ضد افسردگی، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs)، بازجذب انتقال‌دهنده‌های عصبی سروتونین و نوراپی نفرین را مسدود می‌کنند و آنها را در دسترس مغز شما قرار می‌دهند.

SNRI های رایج مورد استفاده عبارتند از:

• سیمبالتا (دولوکستین)
• افکسور ایکس آر (ونلافاکسین)
• فتزیما (لوومیلناسیپران)
• پریستیک (دوسونلافاکسین)

عوارض جانبی رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• حالت تهوع
• دهان خشک
• سرگیجه
• سردرد
• تعرق مفرط

عوارض جانبی احتمالی می تواند باشد:

• خستگی
• یبوست
• بیخوابی
• از دست دادن اشتها